Bij ‘een boek schrijven’ zien we het voor ons: de gulden ingeving, bladzijden die zich vullen als regentonnen bij storm Benjamin, karakters die tot leven komen, en een schrijver die tot diep in de nacht geduldig laveert tussen flow en geploeter aan een Mulisch-like bepaperast bureau. In werkelijkheid verstrijken er soms jaren voor er een letter op papier staat. Is er de wens om ooit, vermoeden we schrijversbloed, maar vinden nog niet de taal of moed.

Een boek schrijven begint niet pas wanneer we onze vingers laten landen op het toetsenbord. Niet pas bij die eerste zin. Vraag maar aan Marijke Liefting. Tien jaar geleden voelde zij een vonk tot ‘zelf eens een boek maken’. Gestaag kreeg dat idee meer vorm, tot er geen houden meer aan was en Marijke aan het schrijven sloeg. Afgelopen week tijdens de Dutch Design Week was daar dan echt Ontluiken, een prachtig kleurrijk boek over creatief reflecteren.

Als schrijfcoach liep ik het laatste halfjaar van het schrijfproces met Marijke mee. Samen blikken we terug.

Marijke, waarom moest dit boek er komen? Ontluiken gaat over mijn methode Onderzoekboek. Die helpt om jezelf beter te snappen, zodat je jouw energie ook kunt doorgeven aan een ander. We leven in een tijd waarin dingen echt verkeerd dreigen te gaan, terwijl de meeste mensen het goede voor de ander willen en het inclusieve. Je daarover durven uitspreken is belangrijk en kan alleen maar als je weet wat je wilt vertellen: waar sta je voor

Hoe is jouw methode Onderzoekboek ontstaan? Op een dag ben ik gaan tekenen, schrijven, creëren in een leeg boek. Ik noem dat een Onderzoekboek. Dit is uitgegroeid tot een methode die gaat over je waardes onderzoeken en verankeren, zodat je erop kunt terugvallen. Mijn boek is een houvast als je houdt van reflecteren, maar ook wanneer je een droom of een wens hebt waar je niet genoeg aan toekomt.

Is er een moment geweest in het maakproces dat je dacht pfff… Het moeilijkste vond ik toch wel dat de computer niet deed wat ik wilde. Dat ik opeens halve foto’s had bijvoorbeeld, raadselachtige dingen, echt verschrikkelijk.

En wanneer had je het gevoel dat dingen op z’n plek vielen? Ieder moment dat ik mensen liet meelezen of feedback kreeg was fijn. Ik begrijp vaak wat jullie zeiden en dan kon ik weer door.

Wat zou je zeggen tegen mensen die een boek willen schrijven? Doen! Echt waar. Want je leert beter verwoorden.

Heel tof aan het boek van Marijke vind ik dat ze persoonlijk durft te zijn. Dat ging niet vanzelf. We spraken samen dan ook veel over openheid, kwetsbaarheid en hoe je met je eigen verhalen juist kunt zorgen voor herkenning, verbinding en beweging. Ik vroeg Marijke hoe ze terugkijkt op die uitdaging in het schrijfproces. Dit is wat ze zei:

Loop jij ook rond met plannen of ideeën voor een boek en wil je eens vrijblijvend met mij sparren over wat jou nog tegenhoudt of juist in beweging brengt? Maak dan gerust een afspraak, want elk stapje is er één, en zoals Marijke op haar eigen boekfeestje zo mooi zei: een boek schrijf je niet alleen.